ΤΟΥ ΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΝΙΑ ..

Χτυπάει ο Γύφτος τη σπαθιά κι η Ρούμελη ματώνει,

δώνει η Μαντώ το έχειν της και θρέφονται θεριά.

Στο Δερβενάκι, στα στενά, σε μαρμαρένιο αλώνι

σπαθοχτυπιούνται ο Δράμαλης κι ο Γέρος του Μοριά.    

===

Το Γέρο φυλακίσανε, του Γένους την κολόνα

κι ο Τουρκοφάγος κίνησε να βγει για διακονιά.

Τον Οδυσσέα γκρέμισαν από τον Παρθενώνα

και τεμενάδες κάνουνε … στον άκαπνο φονιά!    

===

Κλαίνε τα λαδοκάντηλα και οι πολυελαίοι,

μανάδες τώρα ραίνουνε με στάχτη τα μαλλιά.

Τον μπαρμπα – Γιάννη βάρεσαν οι Μαυρομιχαλαίοι

μπροστά στου Αη Σπυρίδωνα στης θύρας τα σκαλιά.

===

Τι κι αν γένηκε κελάηδισμα η ηχώ του στεναγμού σου;

Τι κι αν το βλέμμα σου έγινε λεπίδι κοφτερό;

Ραγιά μου, χρόνια θα γυρνάς ικέτης του ψωμιού σου

και τ’ απλωμένο χέρι σου θα τρέμει στον καιρό.     

     Τάκης Κυριτσόπουλος

Γύφτος = ο Καραϊσκάκης

Τουρκοφάγος = ο Νικηταράς

Μπαρμπα – Γιάννης = ο Καποδίστριας

φονιάς = ο … νοών νοείτω …

Μαντώ = Μαυρογένους