ΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ … ΝΙΚΗΤΕΣ

Από τον Τάκη Κυριτσόπουλο

====

Ο χρόνος γύρω διάβαινε κοιτώντας το ρολόι,

καθώς περνούσαν πλάι μας ανθρώπινες σκιές.

Μα δεν τον αισθανόμασταν όλοι εμείς οι αθώοι

μόν’ λέγαμε αδιάφορα: «τι σήμερα … τι χτες …».   

—–

Όποτε στη γενέθλια επέστρεφες τη Γη σου,

ως και οι φίλοι σ’ έδιωχναν, βάρδε περαστικέ!

Κι ας έκλαιγες το ντέρτι σου με τη βραχνή φωνή σου

κι ας κελαηδούσε ο τζουράς ταξίμια του τεκέ.     

—–

Έβαζες τις αλήθειες σου πιο πάνω απ’ τα οφέλη

και μονοφόρι σ’ έντυνε το ράσο το φαιό.

Διακάκι σε πεθάνανε, φτωχέ παπά – Βαγγέλη,

που λίγο ακόμη αν ψήλωνες … θ’ άγγιζες το Θεό!       

—–

Ερείπιο όταν γύριζες, γιόκα μου, απ’ το μπάρκο,

κει που το κύμα σού ’κλεβε ανάσα και φωνή,

μέσ’ στην κατώγα του Λιλή τά ’τσουζες με το Μάρκο

και αγκαλιά χορεύατε τη Φραγκοσυριανή …      

* Το ποίημα αναφέρεται στον Μάρκο Βαμβακάρη, στον διάκο Ευάγγελο Μονογυιό και σε κάποιον ξέμπαρκο ναυτεργάτη.